Ανγκουλέμ! Ανγκουλέμ! (Και οι μανάδες μας να κλαιν...)

Ε ναι πήγαμε και φέτος Ανγκουλέμ. Όπως πριν από τεσσερα χρόνια, ακριβώς τότε που εγκαινιάσαμε το Καινουριο μας Μπλογκ. Μπορειτε να κοιταξετε τα πρωτα ποστ όσοι θελετε να θυμηθείτε: 1 και 2 και 3

Φέτος είπαμε να πάμε μόνο εαν βρίσκαμε δωμάτιο στο κέντρο της πόλης. Όχι ότι ήταν δυσάρεστο ή ενοχλητικό την προηγούμενη φορα που μεναμε σε ενα χωριό δίπλα, αλλά όσο να πεις είναι πολυ διαφορετικά όταν έχεις ένα χώρο να ακουμπάς τα ψώνια σου το μεσημέρι -πριν βγεις για να ξαναψωνίσεις δηλαδη-, να γυρίζεις με τα πόδια το βράδυ, ή να γυρίζεις εκτάκτως οποια στιγμή θελεις για -χμμ- τις μικρες (και μεγάλες) σωματικές σου αναγκες (πωστολενε).

Τον βρήκαμε λοιπόν αυτον τον χώρο, τον νοικιάσαμε, κλεισαμε τα εισιτήρια και ολα (είναι πιο εύκολο αμα το εχεις ξανακάνει) και κινήσαμε. Φέτος είχαμε και έναν ακόμη συνταξιδιώτη, που εδειξε να το φχαριστήθηκε αρκετα το ταξιδάκι του!

Α. Πριν κινήσουμε, ετοιμασαμε ένα σπέσιαλ φανζιν σε λίγα αντιτυπα μεταφρασμένο στα γαλλικά, γιατι την προηγούμενη φορά που θελαμε να δειξουμε κατι δεν ήταν τοσο ευκολο. Μας βγήκε λίγο η πίστη μιας και ολες γραφουμε τα γραμματα στο χέρι (Κάτω οι πισι γραμματοσειρες!) αλλά ειχε πολυ πλακα! Και ευχαριστούμε μαμά Χριστίνας και Σταυρούλας για τις τελικές διορθώσεις!

Το ταξίδι ήταν μεγάλο γιατί πήγαμε μεσω Αθηνών (ελεος, αλλα φτηνότερο). Φέτος δεν κατσμε καθόλου Παρίσι (εκτός από εναν ελεεινό καφέ στον σταθμό) ΟΧΙ ουτε για να πάμε στην Ντισνεϋλαντ (ποιος είχε τετοια ιδεα??) ούτε Μονμάρτη ουτε πουθενά. Συντροφιά στο ταξίδι: Σημειώσεις Μεταπτυχιακού Γαλλικής φιλολογίας, Μπάροουζ, Καλβίνο και Σα-ρα-μα-γκου. Για φαϊ: Κριθαράκι Ετζίαν και Σπιτική Κοτόπιτα.

Φτάσαμε το βράδι, βρηκαμε την Πολίν (Πωλίν?) στο σταθμό (η Πολίν ειναι φίλη της Σταυρούλας απο το Μπορντό (Μπορντώ?) και εμεινε το πρωτο βράδυ μαζί μας), βρηκαμε και τον Φιλίπ που είχε το δωμάτιο, μας εφόρτωσε στο αμάξι (τρελή άνεση, ήμαστε 4 κορίτσια πίσω -ευτυχώς η Πολίν είναι tiny) και μας πηγε στο περίφημο δωμάτιο, το οποίο αποδείχτηκε ελαφρώς μεγαλύτερο από το αμάξι του, αλλά είχε συμπαθητική τουαλέτα.

Αφήσαμε τα πράγματα και πηγαμε για κρασάκι σε ένα τυχαίο μπαρ. Εκεί ξάπλωνε ευτυχισμένη η ομορφότερη γάτα του κόσμου.

Μετά γυρίσαμε και κοιμηθήκαμε στο τεραστίων διαστάσεων δωμάτιο με τη διαστημική μόνωση. 

Μετα ξυπνήσαμε, η Σοφία εκανε καφεεεε, τον ήπιαμε (τον καφε) αφήσαμε το δωμάτιο και περάσαμε την Πύλη του Παραδείσου.

 

Και κάπου εδω ξεκινά το ντελίριο. Αγορών. Μπηκαμε (μπουκάραμε μάλλον) στο "εναλλακτικο" περίπτερο με τη μία, που φέτος έμοιαζε α-τε-λεί-ωτο -σε αντίθεση με τα πορτοφόλια μας. 

 

Ευτυχώς κανεις δεν ειχε παρει ΟΛΑ τα λεφτά μαζί του, αλλιώς τα γαλλικά ΑΤΜ θα αναστέναζαν από νωρίς (ο-λα-λα...). Κάποια περίπτερα δέχονταν και VISA προς μεγάλη μας αγαλλίαση, καθώς είναι γνωστό πως τα κόμικ που αγοράζεις με κάρτα VISA δεν έχουν θερμίδες.

 

Πώς? Η Πόλη? Ε, ναι πανω κάτω όπως τη θυμάστε. Ορίστε και μερικές φωτό -για ξεκάρφωμα περισσότερο... Η προτομή του Ερζέ νομίζουμε πως είναι καινούρια (τουλάχιστον δεν την ειχαμε προσέξει). Του χαϊδέψαμε λιγάκι τη μυτούλα, ναι.

 

Οι εκθέσεις ωραίες (ε δε θα τα πούμε και αναλυτικά, μπορειτε να δείτε λεπτομερειες στο κατατοπιστικότατο (μουχαχα) site της Ανγκουλεμ αμα καίγεστε τόοοοσο:Ρ) ειδαμε διάφορες, Νέα ταλέντα, Χονγκ-Κόνγκ, μια με αιγυτπικά πραματα, μια με φάνταζι πραματα (άθλια ήτανε αυτη), μια με αποικιοκράτες και άλλες πολλες.

 

Επίσης πολλοι (ΟΧΙ όλοι, η Σοφία ειναι σοβαρή κοπέλα λενε...) φάγαν φετος άπειρες ώρες περιμενοντας σε σάινινγκ (Αν είναι δυνατον! Φρίκη! Και το πόστ εδω είναι αντικειμένικο, σιωπή!). Αλλοι δημιουργοί ήσαν συμπαθητικοί και αλλοι όχι. Αλλα δε θα σας πούμε ποιοι να μην τους ρίξουμε τις πωλήσεις.

 

Ξαναπήγαμε στην περιοχή που είναι το ποτάμι και η σχολή-μουσείο (αναθεμα και αν καταλαβαμε πάλι τι ακριβώς είναι) αυτη τη φορά μερα και καθήσαμε περισσότερο και καλά καναμε.

 

 

 

 

Ανακαλύψαμε και τον πύργο της Ραπουνζέλ (μια μακρινή πρόγονη της Σταυρούλας ειναι αυτη...) και επειδη μας αρεσε πολυ, εσεις τωρα θα δειτε φωτογραφίες από κει:

 

 

Περάσαμε και από το μουσείο του χαρτιού, που ομως δεν ήταν και πολύ σπουδαίο, οπότε θα σας λυπηθούμε.

 

Γενικώς μας φάνηκε ότι ειχε αρκετα περισσοτερο κόσμο από ότι πριν 4 χρόνια, αλλά μπορει και να ήταν η ιδέα μας. Σίγουρα ήταν καλύτερα μοιρασμένος αυτη τη φορά. Οι περισσότεροι ήρθαν Σαββατοκύριακο βέβαια, αλλά υπήρχαν αρκετοί από την Πέμπτη.

 

Συνεχίζω μόνο με λεζάντες, μιας και νομίζω καταλαβατε πάνω-κάτω το κλίμα (πολλά ψώνια, αρκετό περπάτημα και αδικαιολόγητα πολύ φαϊ, ειδικα σε μορφή ΖΑΧΑΡΗΣ).

Εδω λοιπόν βλέπουμε από ποσο μικρά εκπαιδεύονται τα γαλλάκια στα κόμικ. (Αμα τα εκπαίδευαν και σε καμιά ξενη γλώσσα, καλα θα ήταν...)

Εδώ -αχ καλε- ο Κόρτο

 

Μια απίστευτη γιγαντιαία βαλίτσα-συσκευή για εκθέσεις, που είναι πτυσσόμενη, ανοίγει πολλά-πολλά συρταράκια και ραφάκια, εχει θέση για οθόνη, ακουστικά δενξερωγωτιαλλο και πρεπει να ειναι πανακριβη. Αλλα τόσο πρακτική που να θες μια για την κουζίνα.

Παιξαμε και επιτραπέζια. Εδώ ο λαβύρινθος που ειναι ωραίο, αλλα παιξαμε και μια αηδία με κατι ψάρια κι εμεις ημασταν εσκιμώοι.

 

Κάθε βράδυ σε μπαρ φετος. Στο συγκεκριμένο είχαμε πάει και πριν 4 χρόνια.

 

Εννοείται οτι σχεδιάσαμε...

...και οτι ήμασταν εκθαμβωτικές παρουσίες. (Οι Γαλλίδες δεν πιάνουν χαρτωσιά μπροστα μας λεμε!)

 

Ένα φουστάνι που θα παρει η Σοφία όταν θα χωράει μεσα (μετα θάνατον δλδ)

 

Το ταμπον.

 

Ένα σκεύος στο οποίο υπήρχε ζεστό κρασι και εμεις κάπως επρεπε να το πιούμε. Υπήρχαν πολλοι τρόποι -μιας και διαθεταμε καλαμάκι, κουτάλι και δυο στόμια- αλλα κανενας δεν μας ικανοποίησε αρεκτα, ενώ τον προφανή τροπο (να το σερβιρουμε (το ζεστο κρασι) σε ένα ΑΛΛΟ ποτήρι δια μεσω του μικρου στομίου) δεν είχαμε την δυνατότητα να τον δοκιμάσουμε ελλείψει ΑΛΛΟΥ ποτηριου...

 

Ε και αυτα!
Γεια σας τωρα, σε λιγες μερες θα σας δειξουμε και τις στοίβες μας! (με τα κόμικς ντεεε!)