Ο άνθρωπος που ήταν εκει -ολμοστ

Ενω οι μικρες αδερφούλες κανουν Χριστουγενιάτικες διακοπες μαζι με ολην την οικογένεια στην Ισπανια, εγω ξεροσταλιαζω στο Κιλκίς σχεδιάζοντας για το φανζιν και αναλογιζομενη την επικειμενη επαγγελματικη μου πορεια. Εχω πολλη ορεξη για σχεδια (κυριολεκτικά και μεταφορικα) αλλα τα δαχτυλακια μου εχουν παγώσει απο το κρύο (αυτο κυριολεκτικα μονο... αν και εψαξα μεταφορικη σημασια να του δωσω..δεν παιζει. Απλως κρυωνουν τα δαχτυλά μου).

Εχω να δηλώσω οτι εδω απο χθες το βραδυ ΧΙΟΝΙΖΕΙ συνεχως (να σκασετε απο τη ζήλια σας ολοι οι νοτιοι του κοσμου) και εχω κανει ηδη δυο βολτες στο χιονι, το οποιο ειναι υπεροχο:μαλακό και σχεδον ζεστο. Σχεδον ζεστο. Τα δαχτυλάκια διαφωνουν, ειπαμε. Αλλα εχω γαντια. Και τσάι.

Το επομενο στριπακι ειναι αφιερωμενο στη Σταυρουλα -που ελειπε. (Σταυρουλα, απαντα ρε στα 2 μειλ που σου εστειλα...). Δεν ξέρω πως βγήκαν τα χρωματα, γιατι εχω το λαπτοπ εδω και τα βλεπω ολα 2-3 φορες πιο ανοιχτα και ξεθωριασμένα...