Αυτον τον Αύγουστο πήγαμε, εγώ και η Χριστίνα μαζί με τον αδελφό μας στην Ιαπωνία. Ταξίδι που δεν φανταζόμουνα να έκανα ποτέ. Απο αρκετά μικρή η Χριστίνα και εγώ ονειρεύομασταν να πάμε εκεί. Χωρίς αμφιβολία είναι μέχρι στιγμής το πιό ωραίο ταξίδι που έχουμε κάνει στη ζωή μας. Ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω από τις 1800 φωτογραφίες που βγάλαμε ποιες να σας δείξω. Κατέληξα σε πενήντα που θα μοιράσω σε δύο ποστ.
Η Ιαπωνία ήταν ακριβώς οπως την φανταζόμασταν. Το Τόκιο είναι μια τεράστια πόλη με ψηλά κτίρια, διαφημιστικές πινακίδες παντού και γεμάτο κόσμο, αλλά μιλάμε για πολύ κόσμο. Γενικά δεν έχω δει τόσο κόσμο μαζεμένο. Το βράδυ είναι τελείως άλλη ατμόσφαιρα, γεμίζει με νεόν η πόλη και φωτίζεται απο παντού.Όμως τα κτίρια δεν είναι όλα τόσο μεγάλα οπώς φανταζόμουνα, είναι μεγάλα αλλά οι ουρανοξύστες είναι σχεδόν όλοι μαζεμένοι στην περιοχή Roppongi.
Κόντα απο το Tokyo Dome, το γήπεδο μπείζμπολ, είχανε ενα λούνα παρκ, του οποίου η σιδηροδρομική γραμμή περνούσε μέσα από ενα κτίριο.
Την εποχή που ήμασταν στο Τόκιο γινότανε το φεστιβάλ comiket. Ένα απο τα μεγαλύτερα φεστιβάλ comics του κόσμου. Βρήκαμε ενδιαφέροντα πράγματα αλλά όχι ακριβώς αυτα που θέλαμε. Παρόλο που ήταν φεστιβάλ φανζίν, οι δουλειές που κάνανε ήταν πιο πολύ στο εμπορικό στυλ και όχι τόσο ανεξάρτητες δουλειές. Πάντως ήταν πολυ καλά οργανωμένα, για να φανταστείτε οταν τέλειωσε το φεστιβάλ και φύγαμε όλη μαζί νομίζαμε ότι θα μας έπερνε καμία ώρα για να φτάσουμε στο σταθμό (που βρίσκοταν πολύ κοντά) και να καταφέρουμε να ανέβουμε στο τρένο. Όμως μας πήρε μόνο 20 λεπτά. 'Ολοι κάνανε ούρα, δεν σπρώχνανε και είχανε κανονίσει παραπάνω τρένα.
Το Τοκίο μου θύμισε λίγο τη Θεσσαλονίκη με την έννοια ότι ειναι γεμάτο μαγαζιά, εστιατόρια και μπαράκια. 'Ενα πολύ αστείο μέρος ήταν ο δρόμος Takeshita στην περιοχή Harajuku. Πολύχρωμα μαγαζια με ένα σωρό χαζομάρες.Τρέντυ ρουχά, Gothic, punk, ακόμα και Lollita όλα ήταν εκεί. Είναι απίστευτα ποζέρια οι ιάπωνες^^
Κάπως τυχαία βρήκαμε αυτο το μαγαζι (αν και μετα είδαμε ότι ήταν στον οδηγό μας) που έψηνες μόνος σου το φαγητό σου σε πολύ ζεστές πλατφόρμες. Το μαγαζι, που είχε επίσης γκαλερί στο ισόγειο, ήταν όλο σχεδιασμένο άπο διαφορετικούς καλλιτέχνες. Κρίμα που δεν βρήκαμε τέτοια comics στο comiket.
Το άλλο ενδιαφέρον με το Τόκιο είναι η παραδοσιακή πλευρά του. 'Ύπαρχουν πολλοί νάοι στην πόλη. Αύτος που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι ένας νάος για τους μαθητές και φοιτητές που έρχονται για να ευχηθούν για καλό βαθμό ή καλά αποτελέσματα. Γενικά πολλοί ναοί έχουν μια ειδικότητα, όπως θεραπευτική, ή για την αγάπη, ή για να πάι καλά η επιχείρισή σου (αυτός βρίσκεται στην Shinjuku έκει που ήταν το ξενοδοχείο μας και άπο ότι έλεγε ο οδηγός μας πάνε πολλοι απο τη γιακούζα εκεί^^)
Επίσις έχουνε ιδιωτικούς κήπους, με είσοδο αλλά τουλάχτιστο ανοιχτούς για το κοινό. Έχουν και πάρκα αλλά ήταν λιγό ξενέρωτα, μάλλον χάνανε το ενδιαφέρον τους λόγω της εποχής. Το καλοκαίρι τα κεράσια ειναι απλά δέντρα, είναι όμορφα μόνο όταν έχουν τα ροζ φύλλα τους. Αλλά οι ιδιωτικοί κήποι ήταν πολύ ωραίοι. Οι πιο πολλοί είχανε και λιμνούλα με γεφυράκια και νούφαρα.
Έδω είμαστε στο πάρκο Ueno και αυτο που βλέπετε είναι μια τεράστια λιμνή γεμάτη απο νούφαρα. Ήταν τόσο πολλά ούτε που φαινόταν το νερό. Στο βάθος φαίνεται ένας χαριτωμένος νάος, γενικά είχανε νάους παντού, όπως εμείς με τις εκκλησίες μας^^
Στο πάρκο Ueno είχανε κατί αγάλματα αλεπούδες, τα οποία αν θυμάμε καλά συμβολίζουν την προστασία στα σπίτια. Ανάλογα με το νάο υπήρχαν διαφορετικά προστατευτικά ζώα. Αυτό που δεν καταφέραμε να μάθουμε ήταν για ποιο λογό τους βάζανε σαλιάρα 0-ο
Να και δύο κακιές αλεπούδες στα κλουβιά τους. Απο το χρώμα της πέτρας φαίνονται καινούριες. Μάλλον είναι άκομα άγριες, όταν θα εξημερωθουν θα τις βγάλουν εξω^^
Η Ιαπωνία ήταν ακριβώς οπως την φανταζόμασταν. Το Τόκιο είναι μια τεράστια πόλη με ψηλά κτίρια, διαφημιστικές πινακίδες παντού και γεμάτο κόσμο, αλλά μιλάμε για πολύ κόσμο. Γενικά δεν έχω δει τόσο κόσμο μαζεμένο. Το βράδυ είναι τελείως άλλη ατμόσφαιρα, γεμίζει με νεόν η πόλη και φωτίζεται απο παντού.Όμως τα κτίρια δεν είναι όλα τόσο μεγάλα οπώς φανταζόμουνα, είναι μεγάλα αλλά οι ουρανοξύστες είναι σχεδόν όλοι μαζεμένοι στην περιοχή Roppongi.
Κόντα απο το Tokyo Dome, το γήπεδο μπείζμπολ, είχανε ενα λούνα παρκ, του οποίου η σιδηροδρομική γραμμή περνούσε μέσα από ενα κτίριο.
Την εποχή που ήμασταν στο Τόκιο γινότανε το φεστιβάλ comiket. Ένα απο τα μεγαλύτερα φεστιβάλ comics του κόσμου. Βρήκαμε ενδιαφέροντα πράγματα αλλά όχι ακριβώς αυτα που θέλαμε. Παρόλο που ήταν φεστιβάλ φανζίν, οι δουλειές που κάνανε ήταν πιο πολύ στο εμπορικό στυλ και όχι τόσο ανεξάρτητες δουλειές. Πάντως ήταν πολυ καλά οργανωμένα, για να φανταστείτε οταν τέλειωσε το φεστιβάλ και φύγαμε όλη μαζί νομίζαμε ότι θα μας έπερνε καμία ώρα για να φτάσουμε στο σταθμό (που βρίσκοταν πολύ κοντά) και να καταφέρουμε να ανέβουμε στο τρένο. Όμως μας πήρε μόνο 20 λεπτά. 'Ολοι κάνανε ούρα, δεν σπρώχνανε και είχανε κανονίσει παραπάνω τρένα.
Το Τοκίο μου θύμισε λίγο τη Θεσσαλονίκη με την έννοια ότι ειναι γεμάτο μαγαζιά, εστιατόρια και μπαράκια. 'Ενα πολύ αστείο μέρος ήταν ο δρόμος Takeshita στην περιοχή Harajuku. Πολύχρωμα μαγαζια με ένα σωρό χαζομάρες.Τρέντυ ρουχά, Gothic, punk, ακόμα και Lollita όλα ήταν εκεί. Είναι απίστευτα ποζέρια οι ιάπωνες^^
Κάπως τυχαία βρήκαμε αυτο το μαγαζι (αν και μετα είδαμε ότι ήταν στον οδηγό μας) που έψηνες μόνος σου το φαγητό σου σε πολύ ζεστές πλατφόρμες. Το μαγαζι, που είχε επίσης γκαλερί στο ισόγειο, ήταν όλο σχεδιασμένο άπο διαφορετικούς καλλιτέχνες. Κρίμα που δεν βρήκαμε τέτοια comics στο comiket.
Το άλλο ενδιαφέρον με το Τόκιο είναι η παραδοσιακή πλευρά του. 'Ύπαρχουν πολλοί νάοι στην πόλη. Αύτος που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι ένας νάος για τους μαθητές και φοιτητές που έρχονται για να ευχηθούν για καλό βαθμό ή καλά αποτελέσματα. Γενικά πολλοί ναοί έχουν μια ειδικότητα, όπως θεραπευτική, ή για την αγάπη, ή για να πάι καλά η επιχείρισή σου (αυτός βρίσκεται στην Shinjuku έκει που ήταν το ξενοδοχείο μας και άπο ότι έλεγε ο οδηγός μας πάνε πολλοι απο τη γιακούζα εκεί^^)
Επίσις έχουνε ιδιωτικούς κήπους, με είσοδο αλλά τουλάχτιστο ανοιχτούς για το κοινό. Έχουν και πάρκα αλλά ήταν λιγό ξενέρωτα, μάλλον χάνανε το ενδιαφέρον τους λόγω της εποχής. Το καλοκαίρι τα κεράσια ειναι απλά δέντρα, είναι όμορφα μόνο όταν έχουν τα ροζ φύλλα τους. Αλλά οι ιδιωτικοί κήποι ήταν πολύ ωραίοι. Οι πιο πολλοί είχανε και λιμνούλα με γεφυράκια και νούφαρα.
Έδω είμαστε στο πάρκο Ueno και αυτο που βλέπετε είναι μια τεράστια λιμνή γεμάτη απο νούφαρα. Ήταν τόσο πολλά ούτε που φαινόταν το νερό. Στο βάθος φαίνεται ένας χαριτωμένος νάος, γενικά είχανε νάους παντού, όπως εμείς με τις εκκλησίες μας^^
Στο πάρκο Ueno είχανε κατί αγάλματα αλεπούδες, τα οποία αν θυμάμε καλά συμβολίζουν την προστασία στα σπίτια. Ανάλογα με το νάο υπήρχαν διαφορετικά προστατευτικά ζώα. Αυτό που δεν καταφέραμε να μάθουμε ήταν για ποιο λογό τους βάζανε σαλιάρα 0-ο
Να και δύο κακιές αλεπούδες στα κλουβιά τους. Απο το χρώμα της πέτρας φαίνονται καινούριες. Μάλλον είναι άκομα άγριες, όταν θα εξημερωθουν θα τις βγάλουν εξω^^
No comments:
Post a Comment