Ντόναλντ Τραμπ το 1990

Γεια σας!

Σήμερα βγήκε πλανητάρχης ο Ντοναλντ Τραμπ. Αν ερθουν, λοιπόν, εξωγήινοι τα επόμενα χρόνια ξερετε: με αυτόνα θα μιλήσουνε και όλα τα σχετικα και τελος παντων αυτη τη στιγμή ολο το φεισμπουκ συζητάει σχετικά...

Εγω παλι θυμήθηκα ενα 12σέλιδο κομικ απο το σπεσιαλ 51 τεύχος του ΠαραΠεντε (Ιούλιος-Αυγουστος του 1990) που ετυχε να διαβάσω προσφατα. Είναι του Peter Kuper και παιζει μέσα ο Τραμπ. Προφανώς 26 χρόνια πριν. Δε συνηθίζω να σκαναρω και να ανεβάζω κομικ αλλωνών, αλλά αυτη τη φορά θα κανω μια εξαίρεση γιατι... ε, θα δειτε νομιζω γιατι!..

Εν Αιθρία 2015

Γεια σας!

Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα της έκθεσης Εν Αιθρία, στην οποία συμμετείχε μια εκ των τριών μας (η Σοφία). Και εφόσον είναι η τελευταία ημέρα,υποθέτω ότι μπορείτε να δείτε την ιστορία της έκθεσης και σας την ανεβάζω! Αν θέλετε να δείτε και άλλες ιστορίες της έκθεσης μπορείτε να αναζητήσετε τον έγχρωμο κατάλογο που εκδώσανε οι διοργανωτές, αλλά δεν ξέρω να σας πω από πού! :)

Η ιστορία ονομάζεται "Ζωίτσες ΙΙ" και αποτελεί φυσική συνέχεια αυτουνού εδώ του πράματος

Η ιστορία, λοιπόν! Διαβάζεται σαν σκραμπλ, αν αναρωτιέστε!... :)

Ένα σακούλι γεμάτο

Τι απέγιναν τα χέρια μου;

Παλιά γράμματα

Ήθελα να κάνω αυτό το ποστ από πέρσι, αλλά για διάφορους λόγους δεν είχα κάτσει να το ολοκληρώσω. Έχω γενικά ΠΟΛΥ καιρό να γράψω στο μπλογκ, ντροπή μου...

Πέρσι λοιπόν, μετά το θάνατο της θείας μου, μοιράσαμε με το σόι κάποια από τα πράγματα της. Εγώ θα έπαιρνα την αναλογική της φωτογραφική μηχανή, την ραπτομηχανή της και την συλλογή γραμματόσημων που είχε.

Είμαστε στο αυτοκίνητο εγώ και οι γονείς μου, με την συλλογή της θείας μου σε 2 σακούλες. Η μία περιέχει 4 μεγάλα βιβλία και μια άλλη μικρή σακούλα με όλα τα γραμματόσημα που δεν είχε φτιάξει ακόμα (με χαρτί ακόμα κολλημένο πίσω τους) και η άλλη είναι γεμάτη με παλιές καρτ-ποστάλ και πολλούς φακέλους. Κοιτάζω τα βιβλία, βλέπω πολλά ωραία γραμματόσημα, από διάφορες χώρες, διάφορες ημερομηνίες, μια κλασική συλλογή. Παίρνω μετά την άλλη σακούλα και βγάζω από εκεί μέσα ένα πακετάκι φακέλων. Φαίνονταν παλιοί, είχαν σφραγίδα από το 1924. Ανοίγω τον πρώτο και βρίσκω μέσα ένα γράμμα. Το λέω στους γονείς μου και αρχίζω και διαβάζω δυνατά, με λίγη δυσκολία γιατί ήταν γραμμένα πολύ καλλιγραφικά και πολύ πλάγια γράμματα και με ξεθωριασμένο μελάνι.

Μικρή παρένθεση: παλιά, για να γράψεις σωστά ένα γράμμα, έπρεπε να διπλώσεις στα δυο την σελίδα. Ξεκινούσες κανονικά από το μπροστινό φύλλο, αλλά μετά δεν πήγαινες στην από πίσω πλευρά, συνέχιζες να γράψεις στην δεξιά πλευρά του δίφυλλου, και μόνο μετά έγραφες στα αριστερά και στο τέλος στο οπισθόφυλλο. Κάτι το οποίο είχα ξεχάσει και μου πήρε λίγο χρόνο να καταλάβω πώς να διαβάσω το γράμμα.

Μετά θυμήθηκα ότι μας το μάθανε αρχές δημοτικού, αυτό και την καλλιγραφία (μας βαθμολογούσαν όντως για το πόσο καλά κάνουμε τα γράμματα και στα 3 δεκάρια μας έδινε η καθηγήτρια μια πένα για μελάνι. Εγώ πήρα μόνο μια αλλά την έχω ακόμα :) )

Τέλος πάντων, καταλαβαίνω μετά από λίγη ώρα ότι έχω την ερωτική αλληλογραφία του Raymond και της Victorine, κάτι που μας ενθουσίασε πολύ εκείνη την ώρα.

Ο Raymond είναι στρατιώτης “1er regiment d'artillerie, 1er groupe, 1er batterie” από όσο κατάλαβα είναι από το Τournai (από 'κει είναι και η μάνα μου) και εκεί δουλεύει και η Victorine, οπότε εκεί θα γνωρίστηκαν. Στο πρώτο γράμμα δεν είμαι σίγουρη άμα τα είχαν ή όχι αλλά λέει το έξης:

(Αρχικά είχα κάνει εγώ την μετάφραση, αλλά δεν έβγαινε πολύ νόημα. Ζήτησα την βοήθεια του Ορέστη, ο όποιος έκανε μια καταπληκτική δουλειά! Όχι άπλα τα μετάφρασε, κατάφερε να κρατήσει το στιλ και την ατμόσφαιρα που είχαν τα γράμματα εκείνη την εποχή! Ευχαριστώ πολύ Ορέστη ^^, σχεδίασα και τους χαρακτήρες έτσι όπως τους φαντάστηκα περίπου.)

Τουρναί, τη 1^η-8-24

Αγαπητέ μου Ραιμόντ,

Και αυτή την εβδομάδα το γράμμα μου θα φθάσει με καθυστέρηση αλλά δε φταίω εγώ για τούτο, να είσαι σίγουρος για αυτό. […] Σε ευχαριστώ για την καλήν σου πρόθεση αναφορικώς με το δώρο, θα παραμείνει δι’ εμέ μια πρώτη ανάμνησις.

Οκτώ ημέρες υπομονής λοιπόν, τι ευτυχία όταν θα διακρίνω τον σταυρό υποδεικνύοντα την επιστροφήν σου, η οποία πλησιάζει ελπίζω.

Ποιος άλλος πλην εσού θα μπορούσε να με ενδιαφέρει; Δεν μετανιώνω απολύτως τίποτε, η αναχώρησις σου ήταν αναμενόμενος, αλλά καθώς είμαστε δύο που περιμένουμε, ο χρόνος θα φανεί λιγότερος. Στις 3 Αυγούστου πηγαίνω εις Γάνδη ίνα δω την εμπορική έκθεση, μια ημέρα που θα είναι πλήρης σκέψεων δι’ εσέ, παρά την απόσταση που μας χωρίζει, αλλά αυτό θα γίνει την προσεχήν εβδομάδα. Ελπίζω να περάσω την Κυριακή με την συντροφιά σου, ξέρεις Ραιμόντ, είναι δύσκολο. Μη χάνεις ούτε την ελπίδα ούτε το κουράγιο σου, έχε μου απόλυτον εμπιστοσύνη, η καρδιά μου σου ανήκει.

Λάβε από το κοριτσάκι σου τις γλυκές αναμνήσεις της και τρυφερά φιλιά.

Τα λέμε σύντομα.

Να με σκέφτεσαι.

Η Βικτορίν σου.

Τουρναί, τη 16^η Οκτωβρίου

Στον μικρό μου στρατιώτη

Ανησυχούσα με την τοσαύτη καθυστέρησην των νέων σου. Δεν έφταιγες εσύ, εξ όσων παρετήρησα. Ο Γκαστόν παρέδωσε το γράμμα στην Φερνάντ την Τετάρτη το μεσημέρι κι όμως το είχε λάβει από την Δευτέρα. «Δεν με βλέπει» λέγει, ψέματα!

Κατά την γνώμη μου, Ραιμόντ, ο εξάδελφός σου είχε μπελάδες με την αγαπημένη του

για χάρη μας… Για να τον απαλλάξω από όλα αυτά θα πάψω να τον συναντώ, ωστόσο τα γράμματα σου θα μου παραδίδονται κανονικώς.

Καμιά αλλαγή για τον Ερνέστ, η αρρώστια πρέπει να κάνει τον κύκλο της. Εάν επιστρέψεις στις 26 ειδοποίησε όσο νωρίτερα ημπορείς, ίνα προλάβω να εύρω μια δικαιολογία και να μην προκαλέσω υποψίες εις τους γονείς μου.

Η μαμά πιστεύει την όλη ιστορία μας σχετικώς με τον Ρoζέ και την Μαρί-Λουίζ, επιτέλους επελύθη το θέμα, χαίρομαι για αυτό. Η Σιμόν σε ευχαριστεί για τις καλές σου προθέσεις, θα τις μεταφέρει εις τον Ρενέ· δυστυχώς βρίσκεται σε ταξίδι και θα επιστρέψει το Σάββατο βράδυ. Σε ενάμιση μήνα θα είναι όπως κι εσύ: ένας όμορφος στρατιώτης. Ελπίζω να σε ειδώ ξανά συντόμως, και τούτη την φόρα ίσως ο καιρός να μας κάνει την χάρη. Δεν θα βαρεθούμε, όπως την τελευταία φορά που είχες έρθει. Την Κυριακή σίγουρα δεν θα βγω το απόγευμα, περιμένω με ανυπομονησία εκείνο το απόγευμα για να πάμε στην Halle au drap*, επιθυμώ πολύ να χορέψω!

Λάβε, μικρέ μου Fass (το χειρόγραφο σημειώνει «ancient», ότι πρόκειται για παλιομοδίτικη λέξη που μάλλον σημαίνει «στρατιώτης») τα πιο γλυκά και τρυφερά φιλιά από το πάντα ειλικρινές κορίτσι σου.

Βικτορίν

*Μεγάλη σκεπαστή Αγορά (Halle) του Τουρναί, κατασκευάστηκε τον 13^ο αιώνα, ανακατασκευάστηκε τον 17^ο αιώνα και στα 1881 και υπάρχει ακόμη και σήμερα

Έτσι είναι τα περισσότερα γράμματα της Βικτορίν. Ξεκινάει πάντα με το “μικρό μου στρατιώτη” ή το “κοτοπουλάκι μου” μιλάει για τους φίλους τους τη Σιμόν, τον Ζιλμπέρ, τη Ζιζί τον Γκαστόν και τον Πολ ( Τι παλιά ονόματα κι αυτά!), τη δουλειά της, τις εξόδους της και τον καιρό (όντως σε κάθε γράμμα λέει τι καιρό είχαν, αλλά αυτό είναι πράγμα που συζητάμε πολύ στις βόρειες χώρες) και που και που κάνα παράπονο, που δεν έρχεται αρκετά συχνά. 
Από τον Ραιμόντ έχουμε μόνο καρτ-ποστάλ που λέει που βρίσκεται, στο Βέλγιο στην Γερμανία στην Γαλλία, πάντα με αγάπη, σκέψη και τρυφερά φιλιά.

Τα διαβάζω όλα αυτά δυνατά μέχρι που φτάνουμε σε ένα γράμμα αλλιώς γραμμένο. Ξεκινάω και το διαβάζω και διαπιστώνω ότι είναι από άλλη κοπέλα, την Mariette! Ξεκινάει το γράμμα της έτσι

21-10-25

Κύριε Ραιμόντ,

Το λοιπόν, ελπίζω να μην σας έκανα να αναμένετε πολύ έως ότου σας αποστείλω μία φωτογραφία. Μονάχα που δεν είναι πολύ καλή, μου φαίνεται ότι η δεξιά πλευρά είναι πολύ θολή. Τέλος πάντων ελπίζω ότι θα φωτογραφηθώ ξανά συντόμως.

Πιστεύω ότι θα λάβω την δική σας το συντομότερο δυνατόν.

Αυτό που με χαροποιεί είναι να γνωρίζω ότι σκέπτεσθε λίγο... και την φιλενάδα σας.

Ελπίζω ότι θα μου το επαναλαμβάνετε το συχνότερο δυνατόν. Γνωριζόμαστε τόσο λίγο και ωστόσο μου φαίνεται ότι σας γνώριζα ανέκαθεν. […]

Πιστεύω πως θα πάω στις Βρυξέλλες στις 3 Δεκεμβρίου μέχρι τις 6. Δεν μπορώ να το υποσχεθώ δεδομένου ότι με προσεκάλεσε η αφεντικίνα μου που πηγαίνει εις τους γονείς της. Τέλος πάντων, εάν πάγω δε θα παραλείψω να σας το γνωστοποιήσω.

Μην ξεχάστε να μου στείλετε μια φωτογραφία λοιπόν.

Ωστόσο, τελεύω τούτες τις λίγες γραμμές επιτρέποντας μου να σας αποστείλω τα καλύτερα φιλιά μου.

Η φιλενάδα σας

Μαριέτ

Υπήρχε και μια ρομαντική καρτ ποστάλ (με ένα ζευγάρι) που του έστειλε. Λέει πως άργησε να του απαντήσει άλλα τον σκέφτεται, λέει τι θα κάνει, λέει για τον καιρό, και πολλά φιλιά, κτλ.

Έχει ακόμα ένα γράμμα από μια κοπέλα που λέγεται επίσης Μαριέτ, πρωτευουσιάνα αυτή, από τις Ixelles (κοντά από εκεί που μένω εγώ τώρα) και του λέει

Τετάρτη βράδυ

Κύριε Ραιμόντ.

Σας έκαμα να περιμένετε. Είχα πολλή εργασία, και καθώς την Κυριακή εβρισκόμουν εις την εξαδέλφη σας την Ελβίρα, δεν είχα ούτε μία στιγμή ίνα σας γράψω. Ελπίζω να μην μου κρατάτε κακία. Είμαι πολύ χαρούμενη που μαθαίνω ότι έρχεστε εις Βρυξέλλες τη 1η Νοέμβρη, επιτέλους θα έχω την χαρά να σας ειδώ. Θα ήθελα να ξέρω τι ώρα θα βρίσκεστε εις την Ελβίρα.

Σχετικώς με την πληροφορία που ζητήσατε, όντας ετράβηξα τούτη την φωτογραφία εις την παλιά γέφυρα , αλλά αυτός δεν είναι λόγος ίνα την κρατήσετε· θα μου την επιστρέψετε την ημέρα κατά την οποία δεν θα τη χρειάζεστε πια, και τούτη η ημέρα θα είναι η 1η Νοεμβρίου. Έτσι δεν είναι, κύριε Ραιμόντ;

Συγχωρείστε με που δε σας γράφω τετρασέλιδο γράμμα, αλλά εάν ηξέρατε πόσο μου αρέσει να γράφω, και αυτό φαίνεται: δείτε τι στιλ και ποσά λάθη, τέλος πάντων βάζω τα δυνατά μου.

Σας αποστέλλω, κύριε Ραιμόντ, τις καλύτερες σκέψεις μου

Μαριέτ.

ΥΓ: Ανυπομονώ για την 1^η ίνα σας δω, έχετε και την καλημέρα της εξαδέλφης σας.

(Καθώς έγραφα το κείμενο διαπίστωσα ότι είναι δυο ξεχωριστές κοπέλες. Νόμιζα πώς ήταν μια η Μαριέτ, αφού είχαν ίδιο όνομα, αλλά στα γράμματα φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι διαφορετικό άτομο!)

Έχουμε φάει τρελή ξενέρα στο αυτοκίνητο. Τι? Φλέρταρε και με άλλες ενώ τα είχε με την Βικτορίν? Ποια πήρε τελικά την Βικτορίν, την Μαριέτ ή την Μαριέτ? Ψάχνω στην σακούλα και βγάζω ένα σωρό φακέλους αλλά ήταν όλοι τους άδειοι. Δε θα μαθαίναμε ποτέ με πια παντρεύτηκε μέχρι που βρήκα την τελευταία καρτ-ποστάλ

Τουρναί 7-11-1940

Καλημέρα αγάπη μου,

Μην ανησυχείς για την κάλυψη σου, χρησιμοποιήθηκε (εδώ δε κατάλαβα τι εννοεί ακριβώς...)

Ο Λουί-Λουκ επέστρεψε λίγο μετά την συνθηκολόγηση. Ο Σάρλ Μπρεάν είναι στην Γερμανία και για τον Ζυλ δεν είμαι σίγουρη, διότι τον Ιούνιο πήγα με το ποδήλατο στην Leuze, η Σολάνζ δούλευε, έκατσα λίγο στην Σιμόν. Είδα την Σολάνζ για πολύ λίγο. Η Σιμόν πίστευε ότι ο Ζυλ ίσως να βρίσκεται στην νότια Γαλλία. Από τότε, δεν είχα καθόλου νέα. Ούτε κουβέντα από την Σολάνζ. Ο κύριος Ρούζβελτ βγήκε στις εκλογές, να τος πάλι πρόεδρος τον Ηνωμένων Πολιτειών για 4 χρόνια. Θα μάθεις τις λεπτομέρειες από τις εφημερίδες. Η εφημερίδα έρχεται κάθε ημέρα, αλλά εσύ την λαμβάνεις άραγε; Όλη η οικογένεια είναι καλά και εμένα πλέον η υγεία μου είναι καλή. Συνεχίζω στην δουλειά. Η μεγαλύτερη μου ευτυχία θα ήταν να σε ξαναδώ το συντομότερο δυνατόν, αν και όλοι εδώ είναι πολύ καλοί· όμως δεν είναι άνθρωποι του συνηθισμένου περιβάλλοντος μου. Ανυπομονώ να συνεχίσουμε την κοινή ζωή μας. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που εκτιμάς την ευτυχία σου.

Σε φιλώ και τα λέμε σύντομα.

Βικτό.

Και αυτό ήταν το τελευταίο που διαβάσαμε από την Βικτορίν και τον Ραιμόντ

Από την μία είχα χαρεί που ήταν με την Βικτορίν, από την άλλη δε χαιρόμουνα καθόλου που το τελευταίο γράμμα ήταν όταν ξεκίνησε ο πόλεμος.

Ξέραμε ότι είχαμε την αλληλογραφία του Ραιμόντ, και ότι τα είχε κρατήσει όλα, οπότε σίγουρα γύρισε σπίτι μετά από αυτή την κάρτα. Αλλά για πιο μετά...

Και δωράκι για το τέλος: στην συλλογή της θείας μου βρήκα και αυτή την υπέροχη ερωτική καρτ-ποστάλ.

Comicdom Con Athens 2014 - Ετήσια Αναφορά

Γεια σας!

Έχω καταλήξει ότι το να γράφεις σε blog τη σήμερον ημέρα είναι σχεδόν ρετρό, αλλά επειδή και το ρετρό είναι στη μόδα, όλα καλά!

Σήμερα Τετάρτη απόγεμα, ετοιμάζω τον τρίτο καφέ της ημέρας και σκοπεύω να σας μιλήσω λιγάκι για το Comicdom Con Athens 2014, που μόλις τελείωσε. Λέω «μόλις» γιατί, αν και περάσανε πάνω από 2 εικοσιτετράωρα από την τελετή λήξης, ο απόηχος στα σόσιαλ μίντια είναι τριγύρω μας. Και στις καρδιές μας! Χο-χο-χο! (Σημειώνω ότι όχι, δεν πίνω καφέ μέχρι τώρα, με διακάψανε για φαΐ και μπύρα….)

Το φετινό κόμιντομ θα μείνει στην προσωπική μου ιστορία σαν το «Μοναχικό Κόμικντομ» ή «θυμάσαι εκείνη τη χρονιά που κατέβηκες μόνη σου Αθήνα» ή κάπως έτσι. Πράγματι, κατεβαίνω Αθήνα μόνη μου για δεύτερη φορά αυτή τη σχολική σεζόν (η προηγούμενη ήταν το Δεκέμβρη, την παρουσίαση του 2^ου τεύχους στο «Ρομάντζο»  για τη οποία  -χμ- δε σας ενημέρωσα, ε? Δεν πειράζει, θα τα είδατε στο ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ!... -_-

Τα πολύ-πολύ ευχάριστα νέα για φέτος είναι ότι το Frogs and Dogs comic tales #1 πήρε ένα από τα βραβεία Comicdom, αυτό για το καλύτερο εξώφυλλο! Είναι το δεύτερο βραβείο που παίρνουμε για εξώφυλλο (για το πρώτο κάντε κλικ ΕΔΩ).  Κάποια στιγμή που θα μαζέψουμε πολλά βραβευμένα εξώφυλλα θα κάτσουμε να φκιάξουμε «Το Καλύτερο Κόμικς του Κόσμου»…

Για την ίδια την εκδήλωση δεν έχω να σας πω πολλά. Τα παντα ηταν υπέροχα όπως καθε χρονια και ειδικά φετος δεν παρακολουθησε σχεδον τιποτα! Πάντως μπορείτε να δείτε παλιότερες αναρτήσεις ΕΔΩ, ΕΔΩ ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ και να μπείτε στο κλίμα. Αυτό που θα ήθελα τώρα να κάνω (μιας και δεν τράβηξα ούτε μισή φωτογραφία) είναι να σας πω 1-2 λόγια για μερικά φανζινάκια που έπεσαν στα χέρια μου.

Φέτος είχε πάααααρα πολύ κόσμο στον όροφο των φανζίν. Είδα πολλές όμορφες και προσεγμένες δουλειές τις οποίες δεν κατάφερα να αγοράσω όλες, οπότε μη με παρεξηγήσετε αν δεν αναφερθώ σε κάτι που σας άρεσε. Άλλωστε πιο πολύ θέλω να γράψω για τα τευχάκια που μου θύμισαν τα νιάτα μου, είναι φτηνά και φρέσκα και με ποτενσιαλ και που πιθανώς να μην τα προσέξατε γιατί δεν δείχνουν πάντα τόσο εντυπωσιακά! Αλλά το μάτι το έμπειρο… ΧΑ!

Για να δούμε λοιπόοοον:

1) Mumble (ή mούμbλε) #1

 Ένα μικρό, ασπρόμαυρο φανζινάκι Α5 28 σελίδων από τέσσερα κορίτσια: Την Ειρήνη, την Ελένη, τη Μυρτώ και την Παρασκευή. Κολάζ, σκιτσάκια, κόμικς, κείμενο (λίγο) και χρωματιστές επεμβάσεις με ξυλομπογιές σε σημεία. Ορεξάτη κατάσταση! Θέλουμε περισσότερο πράμα στο επόμενο τεύχος, κορίτσια!

2) Περιοδικό Πρίζα #1 - #4

Καλά αυτή εδώ είναι ασυγκράτητη! Γειτονάκι στον πάγκο με τα φανζίν, στο βάθος του διαδρόμου η Κατερίνα είχε εκδώσει μόνη της τέσσερα (4!) τεύχη από καμιά σαρανταριά σελίδες το καθένα, γεμάτα με τις πιο σπλατεροκαμένες ιστορίες που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Κάπου-κάπου, μέσα σε αυτό το χειμαρρώδες παραλήρημα, πετάγονται και λίγο πιο σοβαρές σημειώσεις για τις οποίες δεν είμαι 100% σίγουρη τι να σκεφτώ! Μπορεί στη δεύτερη ή τρίτη ανάγνωση, γιατί να είστε σίγουρη ότι με αυτό το περιοδικάκι δε θα ξεμπερδέψετε τόσο εύκολα! Κατερίνα, δηλώνω φαν!

3) Συμβολισμοί ή «οδηγός gay συμβόλων»

Ο Χάρης (επίσης γειτονάκι στον πάγκο, αλλά όχι τόσο γειτονάκι, ας πούμε παραδίπλα ;Ρ) είχε βγάλει δυο φανζίνια για το Comicdom αλλά εμένα από τα δύο μου άρεσε κυρίως αυτό. Δεν πρόκειται ακριβώς για κόμικ, είναι σκίτσα-σύμβολα με λεζάντες, αλλά απροσδόκητα αστεία και έξυπνα στιγμές-στιγμές! Θα το ήθελα σε φτηνότερο χαρτί γιατί του πάει!

 4) τό στρίβειν

Του Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας (όχι ο αδερφός μου, ρε!) τα σπάει. Εδώ και καιρό, αλλά τώρα μας έκανε τη χάρη να βγάλει ένα μικρό φανζινάκι. Με παλιές ιστορίες. Το μόνο κακό σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ! Γκρ! Απαιτώ ποσότητα και νέο υλικό!

5) Talking Bones

Των Γ. Τσαντάκη στο σενάριο και του Φώτη Παπαστεφάνου σε ένα σχέδιο που ειλικρινά δεν το περίμενα και μου έφυγε αρκετά το σαγόνι όταν ξεφύλλισα το φανζίνι! Η ιστορία φαίνεται αρκετά καλή (καλογραμμένη περιπέτεια, με στρωτούς διαλόγους κλπ) αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι το απίστευτο χρώμα. Καλά, το ξέραμε ότι ο Φώτης μπορεί να χρωματίσει, αλλά δεν ξέραμε ότι μπορεί να χρωματίσει έτσι! Τολμηρά ροζ και κίτρινα μέσα στη σκοτεινή νύχτα της πόλης… μμμμ! Και όλα στο χέρι εννοείται! ΕΚΤΟΣ από τα κομπιουτερέ μπαλονάκια! (Αχ, Φώτη!...)

6) Ακούσματα Πετάγματα

Από τη Στέλλα Παπαστεφάνου είχα δει και λατρέψει πέρσι το «Είμαι νόστιμο», ένα μικρό φανζινάκι φτιαγμένο εξολοκλήρου από βερνίκια νυχιών! Από ΟΖΕΣ δηλαδή! Φέτος η Στέλλα συνεργάζεται με την Κασσιανή, που είναι μουσικός και προκύπτει ένα αξιολάτρευτο αποτέλεσμα, δυο παραμυθένιες ιστορίες για μεγάλους και παιδιά (και για εμάς! Ο_Ο), τόσο αρμονικό, που πραγματικά έχεις την αίσθηση ότι οι δυο κοπέλες συνεργάζονται χρόνια. Η έκδοση συνοδεύεται με μουσικό cd, γιατί η Κασσιανή είναι μουσικός. Το cd δεν το έχω ακούσει ακόμα, ομολογώ! Συγνώμη, Κασσιανή! Θα το κάνω! Προμις!

7) Τελευταία αφήνω τα δυο μικρά μας, που σίγουρα τα προσέξατε κι εσείς, αλλά δεν μπορώ! Ο –βετεράνος πια- Νίκος φέτος είχε να μας δείξει τη φανταστική περιπέτεια του «Σούπερ» Σκίουρου, γεμάτη χιούμορ και ανατροπές, ενώ ο Λάμπρος Φαράτζ κάνει το ντεμπούτο του στον όροφο με το πρώτο κεφάλαιο από το φιλόδοξο έπος του «Velvelists» σε στυλ μάνγκα! Μιλάμε για ΠΟΛΛΗ δουλειά, όχι αστεία! Ανυπομονώ για τη συνέχεια γιατί «…our job… has just begun»!...

Αυτά! Πήρα και αλλά, πολύ όμορφα πράγματα για τα οποία δε μίλησα, το ξέρω, αλλά είπα με ποια κριτήρια έκανα την επιλογή. Δυστυχώς δεν κατάφερα να αγοράσω ούτε τα μισά από όσα ήθελα, αλλά ελπίζω να ξαναβρώ κάποια από αυτά που σημείωσα και του χρόνου! Τι να κάνουμε!? Παραγωγή θέλαμε! Προσωπικά είμαι πολύ-πολύ ευχαριστημένη, δεν γκρινιάζω!

Φιλιά! Φευγω! Πρεπει να προλάβω το τρένο!.... XD 


UPDATE:

Ορίστε και το βραβευμένο εξώφυλλο, αγαπητέ ανώνυμε αναγνώστη!...

Guess what movie I have been watching #8

Guess what movie I have been watching #7

Guess what movie I have been watching #6

Guess what movie I have been watching #5