Ζωγραφίζοντας τοίχους...

Γειά σας!

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν πολύ δημιουργικό και εκτονωτικό.

Είχαμε μια πρόσκληση από τα παιδιά της κατάληψης του 12ου δημοτικού (που εδώ και μερικά χρόνια δεν είναι πια σχολείο) να ζωγραφίσουμε έναν τοίχο τους. Στο χώρο προκειται να γίνει χαριστικό παζάρι (από τις 6-11, τώρα, μεθεύριο δλδ).

Το χαριστικό παζάρι για όσους δεν ξέρουν είναι αυτό που λεει και η φράση: οποιοσδήποτε πηγαίνει και αφήνει πραγματα που δε χρειαζεται σπίτι (ρουχα, παπουτσια, μικροέπιπλα, διακοσμητικά, κατασκευές κλπ κλπ) και παίρνει -εάν θέλει- ο,τιδήποτε του αρέσει από εκει. Φυσικά *κοινή λογική mode* για να δουλέψει αυτό το πράγμα -όπως και πολλά άλλα αυτοοργανωτικά πραγματα- πρεπει οι ενδιαφερόμενοι να μην λειτουργούν απληστα, να παιρνουν μόνο αυτα που πραγματικά τους αρέσουν και τους χρειάζονται και να αφήνουν πραγματα για τους αλλους.

Τέλος πάντων, το βασικότερο για μας ήταν ότι είχαμε έναν τοίχο ολοδικό μας να τον κάνουμε ότι θέλουμε! Ο χώρος βρισκόταν στο υπόγειο του κτιρίου και τον βλέπετε παρακάτω. Το κτίριο είναι από τα νεοκλασικά της Β. Γεωργίου (θα φροντίσω σύντομα να μαθω την ιστορία του) και τα παιδιά της κατάληψης έχουν ρίξει πολλή δουλειά στην συντήρησή του. Αυτόν τον καιρό ξεσκεπάζουν τις παλιές τοιχογραφίες του κτιρίου, οι οποίες βρίσκονται κατω από στρώματα πλαστικής μπογιάς. Η Σταυρούλα έχει και φωτογραφίες από τον υπόλοιπο χώρο, αλλα δε μου τις εδωσε ακομα -_-


Την Παρασκευή το βραδάκι, αφου ψωνίσαμε τα υλικά, συναντηθήκαμε εκεί και ετοιμάσαμε το χώρο για βάψιμο. Μετά ήπιαμε ένα-δυο κρασάκια στο αυτοσχέδιο καφε-μπαρ και συζητώντας καταλήξαμε στο θεμα: οι ρίζες (επειδη ο χώρος ειναι υπόγειος με ξύλινο ταβάνι), τα δέντρα (θέμα πολύ ανοιχτο σε συμβολισμούς και ελεύθερη απόδοση!), και τα ασπρα πλασματάκια που ξεφεύγουν από το κουτι-παράθυρο και τριγυρνάνε πετώντας στο χώρο του παζαριου.

Σάββατο πρωι (τρόπος του λέγειν, ή ωρα ήταν 12 και) πιάσαμε δουλειά η Σταυρούλα κι εγω και αργότερα (στις 4) μας βρήκε και η Χριστίνα. Δουλέψαμε ώς αργά και το ίδιο καναμε και την Κυριακή. Τα παιδιά εκει μας φρόντισαν αρκετα, μας εφτιαξαν πολλους καφέδες και μας τάισαν κιόλας την Κυριακή, ενα πολύ νόστιμο φαγητό με ρύζι και πληγουρι και λαχανικά και πατατες και κρεατάκι. Το φαγητό ετοιμάστηκε στην κουζίνα του παλιου κυλικείου του σχολειου.


Κυριακή μεσημεράκι ήρθε και η Χρύσα να μας βοηθήσει (και το έκανε όπως βλεπετε!)



Μεγάλη βοήθεια ήταν και το σκαμπό-κάστορας, το οποίο βλεπετε εδω... (κατα τ' άλλα ευτυχώς που το υπόγειο ήταν χαμηλοτάβανο.

Ο τοίχος αριστερά, που βεβαια θα καλυφθεί με ράφια ξανα, αλλα δεν πειράζει...

...και ο τοίχος δεξια, στον οποίο θα μπουν οι κρεμάστρες με τα ρούχα:

Λεπτομέρειες από τα μυστηριώδη λευκά πλασματα...

Κουβάς με βρωμερό νερο:

Τελειώσαμε αρκετά κουρασμένες αλλά το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ και -ευτυχώς- αρεσε και σε ολους εκει:



Αυτά!

UPDATE!
--> φωτογραφίες του κτιρίου που μου έστειλε η Σταυρούλα (σας το είπα ότι είχε κι άλλες!)