Έκθεση κόμικς "Με το ζόρι"

Όχι, δεν ταξιδεψαμε ακριβώς στο χρόνο. Περίπου...
Το 2005, παρόλο που σαν ημερομηνία μοιαζει με ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! ήταν κιόλας έξι (6) χρόνια πριν. Τότε έγινε η έκθεση κόμικ της Φοιτητικής εβδομάδας Α.Π.Θ. "Με το ζόρι", η πέμπτη σε μια σειρα εκθέσεων που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα (?).




Τι το ξεχωριστό ειχε αυτή η έκθεση για μας? Ήταν η δεύτερη στην οποία συμμετείχαμε η Χριστίνα και εγώ και η πρώτη στη οποία συμμετείχε η μικρη (ναι, μικρη! 18 τότε!) Σταυρούλα. Με λίγα λόγια ήταν η πρώτη έκθεση που συμμετείχαμε και οι τρεις μας. Κάτι άλλο πολυ σημαντικό: στα εγκαίνια αυτής της έκθεσης παρουσιάσαμε το πρωτο τεύχος του Frogs&Dogs!!!

Ας θυμηθούμε πώς ήταν η ζωή τότε:
Η Σταυρούλα τελείωνε το λύκειο. Δεν πρεπει να ειχε δώσει πανελλαδικές ακόμα, αλλα διάβαζε, θυμαμαι. Το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς πέρασε Γαλλική φιλολογία. Εγώ ουσιαστικά μόλις είχα αρχίσει να τη γνωρίζω, φτιάχνοντας το φανζίν. Ήταν ντροπαλή και μιλούσε σχεδόν γαλλικά:)


Η Χριστίνα νομιζω ήταν στο 2ο έτος της γραφιστικής σχολής της. Θυμαμαι οτι της άρεζαν οι εκδόσεις τότε (ε, καλα! ακόμα της αρέσουν). Μου είχε φέρει στην έκθεση να δω το Battle Angel.
Εγώ ήμουν χαμένη σε καποια χρονια της αρχιτεκτονικής. (4ο έτος απ' ότι μετράω...) σχετικά μακριά από το πτυχίο και σίγουρα πολύ μακρια από ο,τιδήποτε μοιάζει με τάξη στη ζωή μου.

Η έκθεση της φοιτητικής εβδομάδας συνεχιζόταν "με το ζόρι" υπό την αρχηγία του Χρήστου Σταμπουλη, καθώς η 9η διασταση είχε αποχωρήσει 2 χρόνια πριν. Σαν καινούριες κοπελίτσες νιώθαμε παραμελημένες από τους "παλιους", που τα ξέραν όλα, καθώς και από την διοργάνωση (Σταμπουλης!) που ασχολιότανε ολο με κατι παλιοϊταλούς και μια άλλη εκθεση, ελληνοϊταλικη, η οποία έγινε αμέσως μετα από "τη δικιά μας".

Παρά τα ζόρια όμως, τα εγκαίνια που θα παρακολουθήσετε ήταν τα καλύτερα που θυμαμαι. Πολύς κόσμος, πολλή όρεξη, υπέροχος μπουφές με κρασί, παξιμάδια και τυρια (αχ...τυρια!...) και φασαρία, φασαρια, φασαρία!



Στο εδώ θεμα: Την προηγούμενη χρονιά (2004, μαλλον...) είχα δοκιμάσει να ασχοληθω με τη φωτογραφία. Τα παράτησα πολύ γρήγορα, μια φορά είχα μπει στον σκοτεινο θαλαμο ολο κιόλο. Ωστόσο χρησιμοποιούσα ακόμα την αναλογική μηχανή του μπαμπα μου (η οποία ειναι υπέροχη και την αγαπώ πολυ). Θυμάμαι πως δεν εκτύπωνα τα φίλμ, μονο τα εμφάνιζα, με την προοπτική να τα εκτυπώσω μόνη μου στον σκοτεινο θαλαμο καποια στιγμη. (Ναι, σε εκείνον που μπήκα μια φορα μονο...)

Φυσικά αυτο δεν έγινε ποτε. Και φτάνουμε στο σήμερα, 6 χρόνια μετά να ανακαλύπτω φιλμ και κοντακ σε ένα κουτι. Και τυχαίνει να εχω σκάνερ που σκαναρει φιλμ. Τυχαίνει να εχω και όρεξη (ωραιο κονβένσιον γαρ), νοσταλγική διαθεση και λίγο χρονο να σκοτώσω, οπότε να, προκύπτει το σημερινό ποστ! Ελπίζω να το απολαύσετε!

Α, ναι... Στο τελος είχαμε και σκέιτ!:)

Τέεεεεελος!
(Εχω και αλλονών πορτραίτα, αλλα εβαλα μόνο αυτους που ξέρω στα σίγουρα ότι δε θα με μαλώσουν!)

Υ.Γ. Όσοι φτάσατε ως εδω...δείτε και αυτο! ---> ΛΙΝΚ!